Als u en uw partner uit elkaar gaan, moeten er afspraken worden gemaakt over de kosten van uw beider kind en welk deel hiervan ieder van de ouders voor zijn/haar rekening neemt. De hoogte van kinderalimentatie wordt vastgesteld aan de hand van de behoefte van uw kind en de draagkracht van u en uw ex-partner. U hoeft niet meer te betalen dan de vastgestelde behoefte van uw kind of uw draagkracht.

De behoefte van uw kind is het bedrag dat nodig is om de kosten van hem of haar te kunnen voldoen die aansluiten bij de mate van welstand waarin uw kind heeft geleefd toen u en uw ex-partner nog een relatie hadden. Dit wordt vastgesteld aan de hand van het netto besteedbaar gezinsinkomen van u en uw ex-partner in de laatste periode dat u beiden samen met uw kind een gezin vormden. De gedachte hierachter is dat uw kind aan die mate van welstand is gewend. Uw kind zou in principe na beëindiging van de relatie op hetzelfde financiële niveau verder moeten kunnen leven. Dit betekent hoe hoger het gezinsinkomen is, hoe hoger de behoefte van uw kind is.

Naast de hoogte van het netto gezinsinkomen tijdens de relatie, is ook de leeftijd van het kind en het aantal kinderen per gezin van belang.

De hoogte van de behoefte van uw kind wordt berekend aan de hand van standaardtabellen (in de tabelbedragen zijn alle normale kosten zoals kosten voor voeding en kleding begrepen), maar is ook afhankelijk uw gezinssituatie en individuele omstandigheden.

Als de behoefte van uw kind bij het beëindigen van de relatie goed is berekend en als er is gerekend met de correcte gegevens, kan een eenmaal vastgestelde behoefte niet makkelijk worden verhoogd.

In sommige gevallen kan de behoefte van uw kind opnieuw worden berekend als u of uw ex-partner aanzienlijk meer is gaan verdienen. Maar ook in het geval de kosten van uw kind zijn toegenomen door bijzondere omstandigheden en deze kosten niet kunnen worden gecompenseerd door een verlaging op een andere kostenpost.

Aanzienlijke stijging van het inkomen van één van de ouders

Als het inkomen van één van de ouders na de echtscheiding zodanig is gestegen dat het hoger is dan het gezamenlijk gezinsinkomen ten tijde van het beëindigen van de relatie (waarop de behoefte is berekend), kan de behoefte van uw kind opnieuw worden vastgesteld. Het moet gaan om een structurele verhoging. De gedachte hierachter is dat als de relatie van u en uw ex-partner nog had voortgeduurd, de inkomensverhoging voor een deel aan uw kind zou worden uitgegeven. Uw kind had hier dan ook van geprofiteerd.

De behoefte wordt dan opnieuw vastgesteld met inachtneming van het nieuwe inkomen van de ouder die meer is gaan verdienen. De behoefte van uw kind zal dus hoger worden, wat betekent dat u en uw ex-partner gezamenlijk meer zullen moeten bijdragen. Daarnaast kan dit ook invloed hebben op de verdeling van de draagkracht tussen de ouders onderling, aangezien de ouder die meer is gaan verdienen ook meer kan bijdragen aan de behoefte van het kind.

Behoefte verhogende kosten

Bepaalde extra kosten voor uw kind kunnen zo uitzonderlijk zijn dat deze niet inbegrepen zijn in de standaardtabellen voor de kosten van kinderen. Er kunnen behoefte verhogende kosten zijn die rechtvaardigen dat de behoefte van uw kind opnieuw moet worden berekend.

Het moet niet gaan om kosten die gecompenseerd kunnen worden met andere uitgaven. Als uw kind bijvoorbeeld een sport beoefent die meer dan gemiddeld kost, kunnen deze kosten misschien wel worden gecompenseerd met lagere uitgaven aan kleding.

Er moet dus sprake zijn van kosten die dermate hoog (in verhouding met de vastgestelde behoefte en de draagkracht van de ouders) of bijzonder zijn dat ze niet vallen in de standaardtabellen voor de kosten van kinderen. Te denken valt aan de kosten van een dure sport of topsport, de kosten voor een gehandicapt kind, hoge kosten voor privélessen of school of kinderopvang.

Enkele voorbeelden uit de jurisprudentie waarbij de rechter de kosten heeft bestempeld als behoefte verhogend, zijn:

• Een kind dat gediagnostiseerd is met een vorm van autisme en hierdoor moeten kosten worden gemaakt voor sport- en speltherapie. Het ging om kosten die niet konden worden betaald uit het ontvangen persoonsgebonden budget (ECLI:NL:GHAMS:2016:2922).
• Een kind dat dyslexie heeft en naar een school gaat die hem hierin begeleid. De reiskosten naar deze school zijn begrijpelijk en noodzakelijk volgens de rechter. Ook de extra begeleiding voor de dyslexie is behoefte verhogend, aangezien de moeder heeft aangetoond dat zonder deze begeleiding er sprake is van verminderde schoolprestaties (ECLI:NL:GHAMS:2022:2119).

• Het kind is slechtziend waardoor zij elk jaar een nieuwe bril nodig heeft. Deze kosten worden niet vergoed door de zorgverzekering. De rechter heeft geoordeeld dat de aanschaf van een bril normaal niet behoefte verhogend werkt, maar in dit geval wordt hierop een uitzondering gemaakt omdat het kind strabismus heeft. Eveneens oordeelt de rechter in deze uitspraak dat de kosten van Poolse logopedie ook behoefte verhogend is, aangezien het kind de Poolse nationaliteit heeft, een taalachterstand heeft en beide ouders in het Pools communiceren met het kind. Dit geldt ook voor de bovengemiddelde zorgkosten gezien de medische en psychische situatie van het kind. Deze kosten worden ook niet vergoedt door de zorgverzekering (ECLI:NL:GHAMS:2025:302).
• Een kind dat viool speelt op hoog niveau. Zij besteedt ongeveer 25 uur per week aan studie, lessen, repetities en optreden (ECLI:NL:GHAMS:2016:1843).
• Beide ouders ondersteunen het kind in het beoefenen van ruitersport op wedstrijdniveau. Hier wordt geoordeeld dat de kosten die voortvloeien uit wedstrijdgeld/lidmaatschap niet behoefte verhogend werken. Dit geldt niet voor de stallingskosten. De vader dient zorg te dragen voor de kosten die verband houden met de dierenarts/tandarts, nu hij de eigenaar van het paard is (ECLI:NL:RBNHO:2016:4066).

• De kosten van buitenschoolse opvang, aangezien deze kosten zijn gemaakt omdat de moeder alleenstaand is en deze kosten noodzakelijk zijn voor verwerving van haar inkomen (ECLI:NL:GHSHE:2016:410).
  .

Of de rechter de behoefte van uw kind zal verhogen, is afhankelijk van de feiten en omstandigheden. Dit blijkt ook uit de volgende uitspraak. De behoefte van het kind wordt berekend aan de hand van het netto gezinsinkomen van de ouders ten tijde van de samenleving. De moeder heeft er voor gekozen om 5 jaar na de echtscheiding het kind te laten deelnemen aan een sport die bovengemiddeld veel geld kost. De moeder en haar nieuwe echtgenoot hebben deze keuze gemaakt op basis van hun netto besteedbaar inkomen. Waren de ouders niet gescheiden, had het kind niet op dit niveau kunnen sporten. Deze kosten zijn niet behoefte verhogend (ECLI:NL:RBLIM:2018:10916).

Als de kosten na de echtscheiding zijn ontstaan, wordt de behoefte berekend op basis van het netto besteedbaar gezinsinkomen en worden hierbij de bijzondere kosten geteld.

Conclusie

Rechters zijn terughoudend in het verhogen van de behoefte van een kind. Hoe een rechter oordeelt is afhankelijk van alle omstandigheden van het geval. Het is dus belangrijk om samen met een gespecialiseerd advocaat te bekijken of de feiten en omstandigheden aanleiding geven voor het indienen van een dergelijk verzoek bij de rechter. Eveneens is het belangrijk dat u een gespecialiseerd advocaat inschakelt als u en uw partner besluiten om uw relatie te beëindigen om de kinder- en partneralimentatie goed te laten berekenen.

Bij SPEE advocaten & mediation hebben wij jarenlange ervaring in het familierecht. Neem voor deskundig advies gerust contact met ons op! Contactpagina SPEE advocaten & mediation.