Dat mag niet als de werkgever, op grond van wet of cao, verplicht is om de opleiding te verstrekken om het werk waarvoor de medewerker is aangenomen uit te voeren. In dat geval moet de opleiding kosteloos worden aangeboden en mag een studiekostenbeding dus niet, behalve bij een opleiding die de werknemer verplicht moeten volgen voor een beroepskwalificatie. In dat geval mag een studiekostenbeding weer wél. De rechtbank Rotterdam deed onlangs een verhelderende uitspraak over deze materie.
Wij schreven al eerder over het studiekostenbeding, in dit artikel.
Een belangrijke vraag die momenteel voorligt, is of voor íedere (beroeps)opleiding voor een beroepskwalificatie geldt dat er een studiekostenbeding mag worden overeengekomen? Of alleen ten aanzien van beroepen die op de “Regeling vaststelling lijst gereglementeerde beroepen” staan?
Dat is een lijst waarnaar in de wetsgeschiedenis is verwezen. Beroepen die daarop staan, vallen onder de uitzondering. Staat het beroep ertussen, dan mag in beginsel een studiekostenbeding worden aangegaan.
Maar geldt het ook voor beroepen die niet op de lijst staan? De Rechtbank Rotterdam oordeelde als volgt.
Lees hier de uitspraak.
Het ging in deze zaak om een medisch pedicure. Medisch pedicure staat echter niet op de lijst. Maar dat feit was voor de rechter niet doorslaggevend:
“Het beroep medisch pedicure staat niet op de lijst, maar de kantonrechter is van oordeel dat sprake is van een daarmee gelijk te stellen beroep.”
Want:
“Partijen zijn het erover eens dat medisch pedicure een beschermd beroep is. Een medisch pedicure is bevoegd om erkend door zorgverzekeraars patiënten te behandelen met zogenoemde ‘risicovoeten’. Behandelingen kunnen alleen bij zorgverzekeraars worden gedeclareerd als deze worden uitgevoerd door een gediplomeerd medisch pedicure. Gelet op het voorgaande is de kantonrechter van oordeel dat de opleiding tot medisch pedicure een beroepsopleiding is tot het verkrijgen van een beroepskwalificatie. [..] Aangezien sprake is van een opleiding tot het verkrijgen van een beroepskwalificatie als medisch pedicure, komen deze kosten [..] in beginsel niet voor rekening van de werkgeefster.”
Dat zou overigens weer anders zijn, als ergens geregeld is dat de werkgever de kosten van de opleiding toch moet dragen, bijvoorbeeld als de cao bepaalt dat functiegerichte scholing volledig moet worden vergoed door de werkgever. Maar dat is bij medische pedicure niet aan de orde.
Het studiekostenbeding was dus geldig. De werkneemster moest de opleidingskosten terugbetalen.
De conclusie naar aanleiding van deze uitspraak is, dat als je moet beoordelen of een studiekostenbeding rechtsgeldig is, kijk dan niet alleen naar de “Regeling vaststelling lijst gereglementeerde beroepen” (en naar de andere relevante criteria). De beroepen die op die lijst staan, zijn niet de enige waarbij een studiekostenbeding kan worden aangegaan. Kijk ook of er misschien sprake is van een “daarmee gelijk te stellen beroep”, want ook dan is in principe een studiekostenbeding mogelijk.
Meer weten over deze uitspraak of over studiekostenbedingen, de do’s and dont’s? De ervaren arbeidsrecht advocaten van SPEE advocaten & mediation weten raad.