Een werknemer boekt grote sommen geld van zijn werkgever naar zichzelf over en wordt om die reden op staande voet ontslagen. Zijn werkgever start vervolgens een procedure om de gestolen bedragen terug te krijgen. In de procedure doet de werknemer een beroep op zijn gokverslaving. Of dat mocht baten, leest u hier.
Wat zijn de feiten?
Werknemer werkte vanaf juli 2019 als financieel manager bij Hydromaster Propulsion BV, een maritiem bedrijf in Rotterdam. Tijdens zijn dienstverband maakte hij grote sommen geld van zijn werkgever over naar de bankrekeningen van zichzelf en zijn eigen ondernemingen. Het zal u dan ook niet verbazen dat werknemer na de ontdekking hiervan op staande voet ontslagen is.
Waar gaat de procedure over?
Hydromaster start een dagvaardingsprocedure en vordert terugbetaling van de gestolen bedragen. Ook vordert werkgever de gemaakte onderzoekskosten en de beslagkosten terug. Werknemer op zijn beurt eist (voorwaardelijk) loonbetaling, een transitievergoeding en schadevergoeding.
Wat oordeelt de kantonrechter?
De rechter maakt korte metten met het gedrag van de werknemer: hij moet onverschuldigde betalingen aan zijn ex-werkgever terugbetalen (€ 797.998,40), schadevergoeding terzake creditcarduitgaven (€ 89.554,56), onderzoekskosten (€ 18.123,17) en gefixeerde schadevergoeding over de opzegtermijn (€ 6.898,06). Ook wordt werknemer veroordeeld in de proceskosten.
Het verweer van werknemer dat hij een gokverslaving had en dat er daarom geen sprake was van opzet, baat hem niet. Daarover oordeelt de rechter dat het wel zo kan zijn dat de werknemer het geld van zijn werkgever heeft gebruikt om te voorzien in zijn gokverslaving, maar dat niet kan worden geoordeeld of vastgesteld dat hij de betalingen aan zichzelf heeft gedaan ‘onder invloed’ van zijn gokverslaving, in de zin dat hij door zijn verslaving niet anders kon handelen dan hij deed. Er kan niet worden gezegd dat de gokverslaving het gedrag van de werknemer beheerste op de momenten dat hij de overboekingen deed. Daarbij telt mee dat hij de betalingen niet in paniek of impulsief heeft verricht, maar juist op een zeer gewiekste manier, door facturen te vervalsen, dubbele betalingen te verrichten, valse tenaamstellingen en betalingsomschrijvingen te gebruiken en ga zo maar door.
Ook het argument dat werkgever zelf ook schuld heeft aan de gang van zaken, omdat er geen (goed) controlemechanisme was, slaagt niet. Dat is volgens de rechter ‘de wereld op zijn kop’: een werkgever mag zijn werknemers in principe vertrouwen en er was nooit aanleiding om te twijfelen aan de betrouwbaarheid van déze werknemer. Zelfs de vriendin, ouders, familie en vrienden van de werknemer wisten niets van zijn gokverslaving. Verder waren er wel degelijk controlemechanismen en twee externe accountants, maar zelfs die zijn om de tuin geleid.
Lees hier de volledige uitspraak.
Ook vragen over het arbeidsrecht, bijvoorbeeld over diefstal, fraude of (gok)verslaving op de werkvloer? De arbeidsrechtadvocaten van SPEE advocaten & mediation staan voor u klaar.